63 Yaşındaki Adam Ceviz Kabuğundan Tasarlıyor: Babasından Öğrendiği Sanatı Yaşatıyor

Milli Eğitim Bakanlığında memur olarak görev yapan Akın, 25 yıl önce emekli olarak Babaeski ilçesine yerleşti.

Boş vakitlerini değerlendirmeye karar veren Akın, Babaeski Gençlik Merkezi’ne gelerek dedesi ve babasından öğrendiği ceviz sürece sanatını burada sürdürüyor.

Cevizlerin bir bölümünü keserek içlerini boşaltan Akın, ceviz kabuklarından bağlama, kuş, kuş yuvası ve çanta gibi süs eşyaları üretiyor.

Akın, bazı ceviz kabuklarının içerisine ise atık gereçlerden ürettiği meyve, kuş ve tarihi yapılar gibi minyatür figürleri yerleştiriyor.

Melih Akın, AA muhabirine, ömrü boyunca sanatın içinde olduğunu, hobi olarak başladığı çalışmasının büyük beğeni gördüğünü söyledi.

Dünyayı ceviz kabuğuna sığdırmaya çalıştığını anlatan Akın, “Hareket kısıtlılığımdan dolayı, yaşımız da geldi, dünyamı daha küçültmek istedim. Bazı ürünleri biraz daha minyatür hale getirip, hani derler ya ‘Ceviz kabuğunun içine ne sığar?’ ben de ‘Şu cevizin içi ne kadar geniş, biz oraya bir şeyler koyalım’ diye düşündüm. Ceviz kabuğunu zedelemeden açarak içine bir dünya yerleştirdim. Cevizin kapısı açıldığında orada nelerin yaşandığını, nelerin olabileceğini cevizin içine aktarmak istedim.” diye konuştu.

Gelecek jenerasyonlara örnek olmak ve anlamlı bir stant açmak için çalıştığını dile getiren Akın, atık materyalleri kullanarak geri dönüşüme dikkat çektiğini kaydetti.

“BENİM DÜNYAM BU CEVİZİN İÇİNDE”

Akın, ceviz kabuğunu işlemenin 5-10 gün sürdüğünü, yaptığı çalışmaları hediye edip sergilediğini söyledi.

Bugüne kadar 500’e yakın eser ürettiğini belirten Akın, yaptığı işin zor olduğu kadar da keyifli olduğunu ifade etti.

Bu sanat sayesinde kendini zinde hissettiğini dile getiren Akın, şunları kaydetti:

“Bu iş biraz sabır işi. Ben kullandığım gereçlerin hiçbirine para vermiyorum, bir bedel yok burada, bir emek var, bir sabır var. Sonuçta bu ceviz kabuğu yanacak, çöpe gidecek. Ben bunları değerlendiriyorum, içine ne varsa koyuyorum. Menteşe yapacaksam tel parçaları topluyorum, neyi görüyorsam atılmış, benim bir çantam var, onun içine atıyorum, sonra ayırıyorum.

Ben cevizi işlerken başka hiçbir şeyi görmüyorum, işime odaklanıyorum, onun içine giriyorum sadece. Etrafımda ne oluyor, ne dönüyor hiç bilmiyorum. Yani biri seslense bana ‘evet, evet’ diyorum ama sonuçta dünyam onun içinde. O cevizin içinde o günü yaşıyormuş, o ortamda bulunuyormuş gibi hissettiğinizde sonuca varıyorsunuz. Benim dünyam bu cevizin içinde.”