Enseyi Karartmayanlar İçin

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Müjde Işıl – Venedik Film Festivali’nden beri ismini duyuyorduk “I’m Still Here/Hâlâ Buradayım”ın. En İyi Senaryo Mükafatı kazanan sinemada Fernanda Torres’in performansı övülüyordu. Film, Brezilya’nın Oscar adayı oldu. Fernanda Torres, En İyi Kadın Oyuncu kolunda Oscar adayı olarak açıklanmadan önce ise büyük bir sürprize imza atarak Angelina Jolie, Nicole Kidman, Kate Winslet, Tilda Swinton ve Pamela Anderson’ı geride bıraktı; En İyi Kadın Oyuncu kolunda Altın Küre kazanan ilk Brezilyalı aktris oldu. Sonrasında da Torres’in ilk Oscar adaylığı geldi. Sineması izleyince anlıyorsunuz ki yılın tüm oyunculuk ödülleri Torres’e verilmeliymiş.

“Hâlâ Buradayım”, ‘70’lerin başında Brezilya’da askeri diktatörlük dönemine götürüyor bizi. İşçi Partisi’nin eski milletvekili olan eşi ve beş çocuğu ile sakin bir yaşam süren Eunice Paiva, kocasının sorgulanmak üzere evden götürülmesinden sonra kendini büyük bir yıkımın ortasında buluyor. Murilo Hauser ve Heitor Lorega’nın, kaçırılan o eski milletvekili Rubens Paiva’nın oğlu Marcelo’nun 2015 tarihli aynı isimli kitabından uyarladığı filmin yönetmeni, Paiva ailesini yakından tanıyan Walter Salles. Usta sinemacı bu acı dolu yaşam hikayesinde benzerine zor rastlanan bir biçim kullanmış. Trajediye rağmen seyirciyi duygusal sömürüden kaçınmış. Sorgulama ve hapis bölümü hariç neredeyse şiddeti hiç göstermiyor. Tam tersine direnerek umut etmeyi anlatıyor. Diktatörlüklerin amacı ‘umudu bitirmek ve çaresiz hissettirmektir’ diyor. Tüm ailenin en zor vakitlerinde gülümseyerek poz vermesi, ölüm belgesini aldıklarındaki tutumları, ağlayıp feryat etmekten bin kez daha zor bir tepki bu yüzden.

Senaryoda bazı ayrıntılar hiç verilmiyor. Eunice’in mesleksel süreci, Marcelo’nun kazası gibi… Açıkçası bu ayrıntıların eksikliği sinemanın sağlam tabanını kaydırıyor. Buna karşın başka ayrıntıların peşine düşüyor film. Örneğin Eunice’in pasifliğini, köpeklerini araba ezdikten sonra üzerinden atması, kardeşlerin yıllar sonra babalarının akıbetini nasıl anladıklarına dair kısacık diyalogları gibi… Yıllar içinde koca kaybına, diktatörlüğe, adaletsizliğe yenilmeyen Eunice kendini de çocuklarını da yeniden doğuruyor bir bakıma. Sinemanın ismi de hem yaşanan acıları hiç unutmamayı, o anda kalmayı hem de her şeye rağmen hayata tutunmayı, direnerek var olmayı simgeliyor.

Anneden oyuncu

Filmin olağanüstü bir sürprizi var bize. Eunice Paiva’nın yaşlılığını, 95 yaşındaki Fernanda Montenegro canlandırıyor. Montenegro, Fernanda Torres’in oyuncu annesi. Oscar’a ve Altın Küre’ye aday olmuş ilk Brezilyalı aktris. 1999’da yine Walter Salles’in yönettiği ve Montenegro’nun başrolde yer aldığı “Central Station”, En İyi Kadın Oyuncu Oscarı’nı Gwyneth Paltrow’a (“Shakespeare in Love”) ve o zamanki ismiyle En İyi Yabancı Film Ödülü’nü de Roberto Benigni’nin “Life Is Beautiful”ına kaptırmıştı. Çeyrek asır sonra aynı kategorilerde ve yanına En İyi Film kategorisini de ekleyerek aday oldu “Hâlâ Buradayım”. Tahminen En İyi Film kategorisinde talihi yok ama “Emilia Perez”in, Karla Sofia Gascon’un ırkçı paylaşımları yüzünden gözden düşmesi ihtimalinde En İyi Uluslararası Film Oscarı’nı kucaklayabilir.

Fernanda Torres, En İyi Kadın Oyuncu kategorisinin kuşkusuz en uygunu. ‘Oscar Demi Moore’a mı Mikey Madison’a mı?’ sorusu abesle iştigal. Torres sinemada hem denetimli hem de çok duygusal oynuyor. Karakterinin dışa yansıtamadığı hisleri, tek kelime etmeden yüzünde yaşatıyor. Sinemanın büyük bir kısmının Torres’in yüzüne odaklanması, seyirciyi üzerinden kolay atamayacağı bir tesirle baş başa bırakıyor.

Diğer Güncel Haberler İçin Tıklayın / Bursa Haber – Bursa Gündem – Bursa Gündem Haber – Bursa Haberleri – Bursa Son Dakika 

Bizi İnstagram’da Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHaber

Bizi X’de Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHbr

Bizi Facebook’da Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHaber

Bizi Youtube’da Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHaber

Bizi Linkedin’de Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHaber