Önce size dün sabah 7.30’da gelen ilk telefonla uyanma psikolojimi anlatayım.
Yetmiş yedi yaşındayım ve bütün hayatın boyunca üçüncü kere böyle bir duyguyu yaşadım.
Birinci 12 Eylül 1980 sabahıydı.
Varan Otobüsü ile Ankara’dan İzmir’e giderken Bornova kavşağında yolumuz üç tank tarafından çevrilmişti.
Şoförümüz aynı anda radyoyu açtı.
Seçilmiş iktidarı darbeyle indiren askeri idarenin “iki numaralı sıkı yönetim bildirisi” okunuyordu.
İkincisi ise 15 Temmuz akşamı 2016 akşamı saat 21.00 sıralarında Sedat Ergin‘le birlikte Fatih Sultan Mehmet Köprüsü’nü geçerken gelen telefonlarla…
İkisi de askeri darbe haberleriydi.
Ve hayatımın buna benzer ilk sivil sabahını dün yaşadım.
Gelen telefonların bende yarattığı duygu askeri darbelerin aynısıydı.
Sonra başımdaki sineması geri sarıp düşünmeye başladım.
Ne oluyordu…
Bu ay başından itibaren gelen anket sonuçlarında çok ilginç bir değişme vardı
Bu ay başından itibaren gelen son anketlerde beni şaşırtan bir gelişme vardı.
CHP, 31 Mart’ta belediye başkanlığını kazandığı bazı önemli ve sembolik şehirlerde, genel seçim anketinde de birinci sıraya geçmiş.
Bunlar arasında Manisa, Denizli, Erzincan, Sakarya gibi AKP kalesi olarak bilinen, sembolik anlamı büyük iller var.
Ama en çarpıcı gerileme İstanbul ve Ankara’da gözleniyor.
Her iki şehirde de 2019’da Büyükşehir belediyesini CHP kazanmıştı.
Ancak 14 Mayıs 2023 genel seçiminde bu iki şehirde de AKP birinci partiydi.
Bu anketlerde ikinci sıraya düşmüştü.
İstanbul ve Ankara’yı kaybeden Türkiye’yi de mi kaybediyor?
Tabii bu iki şehiri önemli yapan, sadece birinin siyasi ötekinin ekonomik başkent olması değil.
İktidarın 2019 seçiminden itibaren şahsen kendisinin yaptığı bir propaganda vardı.
“İstanbul ve Ankara’yı kaybeden Türkiye’yi kaybeder” diyorlardı.
2019’da yerel seçimden sonra yapılan 2023 genel seçimde bu öngörü doğru çıkmadı.
AKP İstanbul ve Ankara’yı kaybettiği halde, Türkiye’yi kaybetmedi.
Hatta bu iki şehirde 14 Mayıs Genel Seçimi akşamı birinci parti olarak tamamladı.
Erdoğan’dan sonra partisi de iki büyük şehri kaybediyor
Aynı gün, Cumhurbaşkanı Erdoğan, bu iki şehirde de başkanlık seçiminde ikinci sırada çıktığı halde, Türkiye genelinde yüzde 52’ye yakın oyla sandıktan Cumhurbaşkanı olarak çıktı.
Şimdi son anketlere bakılırsa, bu iki şehirde Cumhurbaşkanlığı’ndan sonra AKP olarak da ikinci sıraya düşüyorsa ne oluyor?
İstanbul’u ve Ankara’yı kaybeden gerçekten Türkiye’yi mi kaybediyor?
Artık siyasi rakip olarak “çekinilecek bir aday” olmaktan çıkıp Külliye için paranoya haline dönüşen Ekrem İmamoğlu‘na karşı bu kadar şuursuzca ve komiklik derecesinde bir engelleme çabasının nedeni bu mudur sanki?
Dünden itibaren resmen bir Türkmenbaşı rejimine geçildi
Galiba 31 Mart seçimleri iktidar üzerinde sandığımızdan çok daha büyük etki yarattı.
İstanbul ve Ankara’dan sonra bütün Türkiye de gidiyor paranoyası, sonunda, Türkiye’nin en karanlık yıllarını hatırlatan 18 Mart Diploma ve 19 Mart “toplu gözaltılar” olaylarına götürdü.
Türkiye dünden itibaren fiilen Orta Asya-Orta Doğu karışımı bir “Türkmenbaşı Rejimi”ne geçti.
Şu soru sorulmadı: 120 bin cami imamı ile bu seçimi nasıl kaybettik?
O zaman 23 yıllık iktidar neyi kaybediyor?
31 Mart’tan sonra bu hezimetin bilançosunu konuşmadı.
Oysa hiç kuşkusuz olaya gerçekçi bakan AKP’lilerin önünde de şu tablo vardı.
(*) 2019, 2023 ve 2024 yerel seçimlerinde ülkedeki 120 bin caminin imamı resmen iktidar propagandası yaptı.
Ama İstanbul ve Ankara gitti. Trakya, Ege, Akdeniz kıyıları, çok kuvvetli oldukları İç Anadolu gitti.
TRT ve medyanın yüzde 85’i ile bu seçimi nasıl kaybettik?
(*) Devletin TRT’si başta olmak üzere, medyanın yüzde 85’i tam bir vuvuzela kakofinisi ile iktidar propagandası yaptı.
Buna rağmen büyükşehirlerin üçte ikisi gitti.
(*) Türk siyasi tarihinin en büyük, en ağır mali muhasarası gerçekleşti.
Buna rağmen finans merkezi İstanbul, gitti.
“Sarıyer’i kaybedersek, düşman girer Türkiye’yi kaybederiz bile demiştik” ,seçimi nasıl kaybettik?
(*) İktidarın 17 bakanı, devletin vali ve kaymakamları, Emniyet Müdürlüğü kollarını sıvayıp seçim meydanına indi.
Buna rağmen İmamoğlu oyunu yüzde 54’e çıkardı.
(*) Muhalefetin seçim sandıkları başına göndereceği istekli gözlemciler; gidecekleri yerde otel bulamadılar, sindirildiler.
Birçok sandıkta bağımsız gözlemci olmadı.
Muhalefetin adaylarına teröristlikten hainliğe, hatta casusluğa kadar atılmadık iftira yapılmadık tehdit, şantaj kalmadı.
“Sarıyer Boğaz’ın girişinde. Orayı kaybedersek düşman buradan girer ve Türkiye bağımsızlığını kaybeder” demeye kadar vardırıldı iş.
Sonuç?
31 Mart hezimeti…
Kent lokantalarını küçümsemenin, ihbar ve alay etmenin bedeli mi?
Şimdi artık iki büyük şehirde milletvekillerinin de kaybedilmeye başladığını gösteren ilk işaretler gelmeye başlandı.
Birden anladılar ki, 100 metrekarelik Kent lokantaları 23 yıllık iktidarı daha şimdiden kaybetmenin eşiğine soktu.
31 Mart seçiminden bir hafta önce Çarşamba’dan gelen bir sinyal
Hadi gelin şu çok küçümsedikleri kent lokantalarına bakalım…
Alay ettiler o lokantalarla, oralarda yemek yiyen beşerlerle.
31 Mart seçiminden bir hafta önce Fatih Çarşamba’da yaşayan, muhafazakâr hayat biçimine sahip bir tanıdığım motamot şunu söylemişti:
“İktidar bu kent lokantalarını çok küçümsüyor ama bizim muhite gelip üç gün gözlemleseler durumun ne olduğunu anlarlar. Mahallenin emeklileri, öğrencileri orada yemek yiyor ve herkes çok memnun.”
Geleneksel oy deposu Fatih’i 6 bin oy farkı ile koruyabildiler.
Ve İBB’nin dün gözaltına alınan insanlar arasında, işte o kent lokantaları başarısını gösteren CHP’nin Fatih adayı da vardı.
Şuraya yazıyorum: Gelecek seçimde Fatih’i kaybedecekler.
Tıpkı Üsküdar’ı, Eyüp’ü kaybettikleri gibi.
Şimdi İstanbul Büyükşehir’e değil aslında kent lokantalarına el koyacaklardı.
23 yıllık iktidar, 100 metrekarelik kent lokantalarına yeniliyor
2019’da İstanbul’u kaybeden iktidar Türkiye’yi kaybetmedi.
Ama galiba şimdi 100 metrekarelik kent lokantalarını Ekrem İmamoğlu’na, kent yardımlaşmasını Mansur Yavaş‘a kaybeden bu iktidar, Türkiye’yi kaybetmeye hazırlanıyordu.
Çünkü, TÜİK açıklamalarıyla ekonomiyi düzelttiğini zannedenler, 100 metrekarelik kent lokantalarında yenildiler.
Galiba bu psikoloji iktidarı seçimlerden umudunu kesmeye götürüyor.
Dün sabah üçüncü kere bir “darbe” psikolojisi yaşamamın nedeni tam da buydu işte.
İktidar bir yargı darbesi ile giderek fakirleşen vatandaşın yemek yediği kent lokantalarına el koyuyordu.
Ama askeri veya sivil, seçilmiş insanlara karşı yapılan her darbe girişi kesinlikle taşa çarpıyor.
Ne yazık ki kimse geçmişten ders alamıyor.
* * *
Dün itibariyle Mehmet Şimşek’in görevi fiilen sona ermiştir
Ama onlara şunu da hatırlatmak isterim.
Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek‘in görev süresi dün itibariyle sona ermiştir.
Merkez Bankası’nın döviz piyasalarına müdahelesi ve iç haberlere göre 10, dışardan gelen haberlere göre 20 milyar dolar döviz satışı ile, onun ekonomiyi kurtarma siyaseti da kadük olmuştur.
Aynı saatlerde Morgan Stanley Borsa İstanbul üyeliğini iptal ediyordu.
Yani biz artık size güvenmiyoruz diyordu.
Toplu tevkifatın ilk 12 saatinin maliyeti
Çünkü, seçilmiş siyasetçilerin, iş insanlarının, Türkiye’nin vergi şampiyonu şirketlerinin, iktidar yanlısı olmayan eski ve yeni medyanın üzerinde sallanan polis ve yargı kılıçlarıyla, ekonomi yönetimi de dünden itibaren fiilen yargının eline geçmiştir.
Ve savcıların dünkü “toplu tevkifatının” Türkiye’ye ilk maliyeti, Merkez Bankası’nın 70 milyar dolarlık rezervinin 10-20 milyar dolarının erimesi olmuştur.
Bunun vatandaşın cebinden çıktığını söylememe gerek yok.
Bugüne kadar Cumhurbaşkanı’nın ekonomi bilgisini görmüştük.
Şimdi de savcı ve yargıçların ekonomi bilgisini deneyeceğiz.
Diğer Güncel Haberler İçin Tıklayın / Bursa Haber – Bursa Gündem – Bursa Gündem Haber – Bursa Haberleri – Bursa Son Dakika
Bizi İnstagram’da Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHaber
Bizi X’de Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHbr
Bizi Facebook’da Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHaber
Bizi Youtube’da Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHaber
Bizi Linkedin’de Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHaber
02:00
News
Genel
Gündem
Genel
Genel
Genel
Genel
GENEL
