Siyaset de bayram havasında, karşılıklı ziyaretler ve olumlu iletiler daha ön planda. Fakat bu olağanlaşma ya da yumuşama sürecinin akıbetine dönük beklentiler, öngörüler ile vekil istifaları, partiler arası transfer bahisleri hiç konuşulmuyor, tamamıyla hız kesti anlamına gelmiyor. Kulislerde, ikili ya da çoklu sohbetlerde bu manada istişare, tartışma devam ediyor. Özellikle de bayram sonrasında yeni istifa ve transfer iddiaları ile buna odaklı siyasi ahlak, etik üzerine… Ki bu sadece siyasalları, taraf değiştiren vekilleri bu manada karşı karşıya gelen partileri de ilgilendiren bir durum değil. Direkt vatandaşla da bağlantılı… İdeoloji, parti sadakati kadar seçmen sadakati de hiçe sayılıyor zira… Rastgele bir partiye gönül veren ya da siyasi duruşunu kendisine yakın hisseden vatandaş gidip sandıkta tercihini ondan yana kullanıyor, listesindeki adayı beni temsil etsin diye vekil seçiyor. Ama o vekil bir bakıyorsun öteki, hatta tam tersi ideolojideki bir parti saflarına katılıyor.. Vatandaşın oylarıyla sahip olduğu vekillik koltuğunu babasının malı gibi değişik bir yere pazarlıyor, adrese taşıyor. Niyesi malum? Bir sonraki seçimde, tekrar vekillik koltuğunu kapmak için aday listelerinde seçilecek yer garantisi almak… Yani kaygıları, tek istekleri koltuk, bu gibilerin gittikleri yerlere yeni seçmen taşıdıkları, kazandırdıkları falan da yok…
★ ★ ★
Bu transferler geleni kabul eden partinin de kimyasını bozan, teşkilatını rahatsız eden bir durum aynı vakitte… Çünkü gelene seçilecek yer garantisi vermek ne demek? Hakikaten dava insanı, hak eden bir partilinin önüne geçmek, hakkını yemek, hatta onun koltuk sahibi olmasını engellemek… Bu neye benziyor? Bir yerde arkadaşlarla oturuyorsun, hiç tanımadığın birisi gelir, sandalyenin birini kaparsa ve masadaki yemeğe kaşık sallamaya başlarsa, herkes, hatta yemek sahipleri bile huzursuz olur, zıt karşıt bakmaya başlar. Bu da onun gibi. Listelerde gösterilmeyen yahut seçilmeyecek yere konulan kişiler diğer partilerin kendilerini ziyana soktuğunu düşünürler. Onlar yüzünden aday olamadıklarına inanırlar. Bu da huzursuzluk, kırgınlık, küskünlük yaratır elbette. Gerçekten bunlar son seçimlerde daima yaşandı da…
★ ★ ★
Gerçekten de sıkıntı bir denklem… Hele de vekil istifaları ve transfer probleminin bizim siyasi tarihimizin ilginç mevzularından bir tanesi olduğu gerçekliği ortadayken. Malum 70’li yıllar en yoğun yaşandığı periyottu. Sonraki yıllarda da sürdü. Bunların bir kısmı iktidarları değiştirdi ya da düşürdü. Parti değiştirip bakan koltuğuna oturanlar oldu. Bazıları da parti değiştirme, partiye iştirak konusunda rekorlar kırdı. Bunun hala de devam etmesi ve en baştan bu yana da daima güya engellemeye dönük niyetler varmış gibi davranılması bunun artık siyasette asla vazgeçilemeyen ama sözde de istenmiyormuş havası verilen bir ritüel haline geldiğinin açık delili. Dahası bu ideolojik duruşa, partinin ismine, rozetine göre farklı reaksiyonlara de neden olan bir durum. Mesela işlerine geldi mi demokrasinin gereği olarak yorumlanıyor, gelmediğinde de ihanet diye nitelendiriliyor..
★ ★ ★
Yani vekillerin ayrıldığı, geldiği partiler de asla vatandaş, seçmen odaklı düşünmüyorlar. O denli olsa bütün partilerin bu transferlere uzaklıklı yaklaşması, kabul etmemeleri gerekir… Bu gibi insanlar bir sefer siyaseten güven vermiyorlar dava insanı değil, sadece koltuk sevdalılar. Dolayısıyla vekil transferini önlemenin asıl formülü de belli: Muhtar gibi seçilme… Çünkü muhtar seçimlerinde halk iradesi sahiden tecelli ediyor, onun için de vatandaş sahipleniyor. Seçilen muhtar da bir daha seçilebilmek için mahallesindeki, köyündeki halkın meseleleriyle yakından ilgileniyor, kendisini seçenlerden kopmuyor, kopamıyor. Yoksa bir daha sandık geldiğinde ne olacağını biliyor. Şimdiki uygulamada ise Bir tek Genel Başkan’a biat edip onun gözüne girmeyi başardın mı her seçimde koltuk daima garanti. Halk ne düşünüyor, kederi, sıkıntısı nedir umurunda falan değil yani…
13:13
