Onlar Anadolu’nun En Eski Tanıkları! Cilo Dağı’ndaki Buzullar Yok Olmak Üzere

Lakin buzullar son 30 yılda çok önemli bir erime müddetine girdi. Son 10 yıldaki erime süreci giderek hızlanıyor. Bu erime son 5 yılda daha da hızlandı. Yani dünyanın ısınmaya bağlı olarak yaşadığı toplam sıcaklıktaki artış, Cilo’da da kendini gösteriyor ve o buzullar her geçen gün biraz daha alan kaybediyor. Bu alan kaybı maalesef hızlanarak devam ediyor. Son 30 yılda yüzde 50’den fazla alan kaybetmiş.

Mevcut şu anki alan 500 hektarın altına düşmüş. Bu alan kaybeden yerler, bir şekilde güneşle temas eden yerler. Bu bölgelerdeki erime çok daha hızlı. Nispeten kuzey yamaçlarda kalan, yani güneş ışınlarından doğrudan maruz kalmayan bölgelerde ise, buzullar nispeten tutunabiliyor. Ama bu tutunma o denli çok dirençli bir şekilde değil, zira buzullarda sadece alan küçülmüyor. Aynı zamanda buzulların içinde de erimeler baş göstermiş.

Çok önemli çatlaklar, yarıklar var. Yüzeyde sağlam gibi görünen o katmanların altında boşluklar var. Bu çatlak ve boşlukların aslında bir şekilde zaman içerisinde açığa çıkmasıyla bir arada, bu kez o erimenin şiddeti de artıyor.”​​​​​​​

‘ANADOLU’NUN EN ESKİ TANIKLARI’
Buzul erimelerinin bir diğer nedeninin insan kaynaklı olduğunu ifade eden Prof. Dr. Alaeddinoğlu, insanların buzulları deneyimlemek, yüzeyinde yürümek ve buzula basmak için oraya zarar verdiklerini söyledi. Prof. Dr. Alaeddinoğlu, “O alanın tamamının gerçekten korunması gerekiyor. Geçmişte yüzlerce metre derinliğindeki o buzul kütleleri, artık çok daha sayılı metrelerin altına düşmüştür. Buzullar bu coğrafyanın, bu Anadolu’nun en eski şahitleri. Buzullar, bu coğrafyada yaşananlara tümüne tanıklık etmiş.

Onlar sadece birer tabiat parçası, birer buzul değil, onlar bizim geçmişimiz. Bizim onlara sahip çıkmamız lazım. 2020 yılında öncelikli korunanlar listesine alındı ve milli park ilan edildi. Bu önemli bir gelişme. Fakat, bununla birlikte o alanın korunması noktasında farklı adımların da atılması.

Bunlardan bir tanesi, o bölgedeki buzulları korumak. 20-30 yıl sonraki insanlarımızın da bu buzulları görme hakkı var. O insanlar da buzulları deneyimlemelidir. Yüzey örtüleriyle o buzulları koruyabilir, gelecek kuşaklar için birer tabiat olağanüstüsü olarak kalmalarını sağlayabiliriz. Oraya belli sınırlamalar, makul kontrol edici sistemler geliştirilerek, insanların o bölgeyi faal kullanılması sağlanmalı.

Buzulları değil, etrafında bunu gözlemleyerek bunu sağlayabiliriz. Bunlar bizim sorumluluğumuz. Geçmişte bin hektarın üzerinde olan buzul alan, bugün baktığımızda alan 500 hektarın altına düştüğüne görüyoruz” diye konuştu. ​​​​​​​

‘CİLO BUZULLARI E​​​​​​​RİMEYE DEVAM EDECEK’
Prof. Dr. Alaeddinoğlu, buzul erimelerinin bu şekil devam etmesi halinde çok daha kötü durumlarla karşılaşılabileceğini kaydederek, “Geleceğe ilişkin bütün senaryolar sıcaklıkların artışını gösteriyor.

Dolayısıyla Cilo buzulları da bundan nasibini alacak. 30 yılda yüzde 50’sini kaybettiğiniz bir alanı, muhtemelen sıcaklık artışı bu şekil devam ederse, bunun yüzde 50’sini daha kaybedebiliriz. Buna fırsat vermeden hami önlemler geliştirmeliyiz.

Buzul erimesi bir taraftan tabiat olağanüstüsünü yok ederken, diğer taraftan bu tabiat mükemmelinin erimesiyle birlikte oluşabilecek bir takım olumsuzluklar da yaşanabilir. Buzul erimesinin şiddeti, Hakkari bölgesinde ziraî faaliyeti, hayvancılık ve insan faaliyetlerini etkileyebilir. Orayı bir ekolojik bir istikrarının parçası olarak düşünmek lazım.

Oradaki bir ömrü etkileyebilecek bir tabiat olayı olarak düşünmek gerekir. Burası tam bir hazine ve bütün medeniyetlere tanıklık etmiş bir miras” dedi. ​​​​​​​