Çok Güzel Hareketler Bunlar’ ile ünlenen Zeynep Koçak, uzun vakittir ekranlarda yok.
Artık sosyal medya paylaşımları ve sık sık değişen imajıyla gündeme gelen oyuncu Zeynep Koçak, bir müddettir mücadele ettiği hastalığını ilk kez paylaştı. İçtenlikle içini döken Koçak, yaşadığı zorlukları tek tek anlattı
İşte Zeynep Koçak’ın paylaşımı:
“Herkese merhaba 🙂 Gossip bilir gri fonun raconu ayrılık haberi vermektir ama ben isyan edeceğim biraz 🙂
“23 yıldır derealizasyonla uğraşıyorum”
Ben yaklaşık 23 yıldır derealizasyon adı verilen, yani gerçeklik algısının yitirilmesi olarak özetleyebileceğim, olağanda 15’er dakikalık ataklar halinde olan ama bende atipik bir versiyonu mevcut oduğu için 23 yıldır aralıksız 7/24 her gün yaşadığım ve gerçek hissetmek nasıl bir şey artık unutalı çok olduğu bir rahatsızlıkla uğraşıyorum.
Maalesef tedavisi olmayan bu rahatsızlıkla bir arada üzerine anksiyete, panik atak gibi rahatsızlıklar eklenince inanın her şey yolunda gitse bile ilerlemek çok güç oluyor.
Bir de bunun üzerine küçük esnaftan sonra yazdığım onlarca işim istisnasız kabul olduğu halde ya kontrattan dönmesi, ya kontratın iptali ya da çekilmesine rağmen yayınlanmadığı bir 9 sene geçirdim.
“Hep aynı cümle”
Bana 9 sene önce kesinlikle her şey yoluna girecek diyen arkadaşlarım ailem 9 sene sonra hala aynı cümleleri kuruyor. Bu süre zarfında yazmaya aşık olduğum için tüm kötü sonuçlanan işlerden sonra azamî bir hafta depresyona girip sonrasında dayanamayıp tekrar bir şeyler üretmeye devam ettim.
“Mobbingler ve tacizler yaşadım”
Bu süre zarfında bana bir kısmın fanları tarafından yapılan linçler, çalışma arkadaşlarım tarafından yapılan mobbingler, direktörler üretimciler tarafından yapılan tacizler, en yakınlarımdan yediğim kazıklar falan bunlardan bahsetmeyeceğim bile.
Her şeye rağmen kendime olan inancımı asla kaybetmedim. Yoksa bu kadar projeyi üretemezdim. Dışarıdan nasıl gözükürsem gözükeyim, gerçekte daima ayağa kalkmaya çalılıyorum… Birçok arkadaşım hastalığımı bilmez zira yapabilecekleri hiç bir şey yok, ya da yaşadığım travmaları bilmez anlatamadığım için.
“9 sene yokuş aşağı”
Şu an kendime olan itimadımı kaybetmesem de geleceği düşündüğüm an inanılmaz bir dehşet ve dehşet yaşıyorum. Bu gün olduğu gibi. Zira 9 sene yokuş aşağı yürüyünce insan ister istemez güzel şeyleri haketmediğini düşünüyor.
“Bana üzülün mü istiyorum?”
Zaten geleceğimi düşündüğümde bu yüzden dehşete kapılıyorum. Olağanda aciz gözükmeyi hiç sevmem, yani beni tanımayan insanlara. Kime ne yani ben ne yaşıyorum? Niçin paylaşıyorum? Napıyorum kendimi mi acındırıyorum? Bana üzülün mü istiyorum? Hiçbiri değil sadece tüm bunların buraya yazabilecek kadar olağan şeyler olduğunu hissetmeye gereksinimim var.
Başarısızlığın, üzülmenin, depresyonun, hastalığından bahsetmenin, ağlamanın, zaman zaman pes etmenin olağan bişi olduğunu düşünmeye gereksinimim var.
“İşime aşığım”
Ben bu gün böyleyim, yarın yeniden ayağa kalkarım. Zira işime aşığım, üretmeden duramam ve her yazdığım şeyden sonra hissetttiğim o heyecandan da vazgeçemem. Ama bu gün berbatım be… “
02:00
