‘Paşinyan Dünyadaki Gidişatı Ne Kadar Kötü ve Eksik Okuduysa, Aliyev de O Kadar Doğru Okudu’

“Bana sorarsanız Paşinyan iktidarı, dünyanın gidişatını uzun bir vakittir yanlış okuyor. Hem ABD emperyalizmine bağlılar, hem Avrupa Birliği emperyalizmine taleplerle yaklaşıyorlar hem de NATO konusunda adımlar atıyorlar. Öte yandan Rusya lideri Putin’e ilişkin bir karar çıktı. Kolektif Güvenlik Anlaşması Örgütü üyeliği askıya alındı. Tüm bunları alt alta yazarsak, Paşinyan’ın güç merkezinin Atlantik’ten Avrasya’ya kaydığını göremediğini anlayabiliriz. Bu işin ilk boyutu. İşin ikinci boyutu ise Paşinyan, Ermenistan iç siyasetinde Batı yanlısı ittifakların lideri ve sözcüsü olarak seçimleri kazandı. O yüzden Paşinyan, Karabağ’da Azerbaycan’a karşı aldığı ezici mağlubiyete rağmen koltuğundan olmadı. Bu tür hezimetler normalde önderleri koltuğundan eder lakin Paşinyan’ın gerisindeki ABD, AB, Kanada ve Fransa’dan oluşan Batı ittifakı, iktidarını müdafaasını sağladı. Normalde Azerbaycan’a karşı bu kadar büyük bir hezimet yaşayan bir siyasetçinin Erivan’da başbakanlık koltuğunda oturamaması beklenirdi. Bir de doğal Paşinyan ısrarla Putin’in nasırına basıp Rusya ile ipleri gerdiğini görüyoruz. Paşinyan’ın dünya tarihi ve siyaseti konusundaki bilgisizliği bu şekilde gözler önüne serildi.”

“Azerbaycan’da durum tam tersi. Paşinyan dünyadaki gidişatı ne kadar kötü ve eksik okuduysa, Aliyev de o kadar doğru okudu. Rusya’nın 2000’lerde Putin iktidarıyla başlamak üzere öncelikle yakın etraflarda etkisi arttı. Daha sonra uzak bölgelerde de tesirini gösteren Rusya, enerjiyi başarılı bir diplomatk koz olarak kullandı. Şanghay İşbirliği Örgütü ve BRICS yükseldi. Aliyev bunları gördü ve vakti çok iyi kolladı. Azerbaycan’ın Türkiye ile, Rusya ile, İsrail ile münasebetleri çok iyi. Son vakitlerde İran’la alakalarını bizdeki tabirle ‘normalleştirme’ gayretleri var. Normalde Ermenistan – Azerbaycan ihtilafında klasik olarak Ermenistan’ın ardında duran ABD ve AB ile ilişkiler istikrarlı bir şekilde yürütüldü. Zaman, zemin ve kuvvet istikrarı kollandı ve vakti gelince askeri ve diplomatik atılımları kullanan Aliyev, Ermenistan’ın işgali altındaki topraklarını kurtarmayı başardı.”

“Buradan bakılınca, Ermenistan’ın çok fazla çıkış kapısı olmadığını görüyoruz. Öncelikle Ermenistan’ın coğrafyası elverişli değil. İkincisi, yeraltı kaynakları zengin değil. Üçüncüsü, iktisadı çok ama çok kötü. Dört, siyasi istikrar söz konusu değil. Sadece Batı ve diaspora desteği ile bir ülkenin ayakta kalması mümkün değil. Esasen Paşinyan’ın bu yanlış siyasetleri yüzünden bölgedeki tüm ittifaklardan dışlanmış bir Ermenistan var ortada. Hem Rusya ile hem Türkiye ile hem Azerbaycan ile arası kötü. Gürcistan ile arası limoni. Sadece yakın coğrafyada İran desteği var. Uzaktan da ABD ve AB desteği. Sadece bu dayanaklarla ayakta kalmak mümkün değil. Tüm bunlar göz önünde bulundurulduğunda Ermenistan, ’Azerbaycan ile 17 unsurun 13’ünde uzlaştık. Kalan 4 unsurun de özünde uzlaşmaya çok yakınız’ şeklinde çıkışlar aramakta çünkü başka bir çıkışı kalmadı Paşinyan’ın.”

“Hem anne baba tarafından Azerbaycan kökenli bir çocuk olarak, hem doktora tezi ulu önder Atatürk’ün Türk dünyası siyaseti olan birisi olarak, Azerbaycan’la alakası yüksek bir arkadaşınızım. Haksızlık etmemek lazım. Azerbaycan’ın İsrail ile olan bağı sebebiyle ABD kampında yer aldığını söylemek gerçekçi olmadığı gibi bilimsel ve objektif de değildir. Azerbaycan, gerçekçi manada devletin çapını ve ölçeğini bilir. Siyasi, iktisadi ve askeri güç ögelerinin toplamını bilir ve bölgede istikrarlı bir siyaset gütmek ister. İsrail ile Azerbaycan’ın arası çok iyi. Hatta İsrail’in Azerbaycan’a silah sağladığı, askeri tatbikatlar yaptıkları vs. basına yansıdı ancak biz aynı Azerbaycan’ın İran ile bağlarını düzgünleştirmeye çalıştığını görüyoruz. Azerbaycan, Avrasya toplamının büyük gücü değildir. Azerbaycan, Kafkasya’da Gürcistan ve Ermenistan ile mukayese edildiğinde daha büyük bir güçtür ve Azerbaycan bu gerçekliği bilir.”

“2003, 2004 ve 2005 yıllarına dönersek, dünyaca ünlü borsa vurguncusu George Soros’un fonlaması ile sırasıyla Gürcistan, Ukrayna ve Kırgızistan’da renkli, turuncu, gül-lale ihtilalleri yapılmıştı. Bizim bu ‘Yetmez ama evet, özür diliyoruz nokta kom’ ekipleri oralara demokrasi geldiğini zannediyordu. Kıbrıs’ta bunların uzantıları var ‘Zamanı geldi baharda Avrupa’ şeklinde. Şimdi bütün bu liberal cenaha baktığımızda, Gürcistan’ın NATO ile flört etmesinden, AB’nin havuç uzatmasından dolayı bu bölgeye Gürcistan üzerinden demokrasi, insan hakları vs. geleceğini zannediyorlar. Alışılmış her zamanki yanılgılar içerisindeler. Neden? Gürcistan son derece haklı bir şekilde ‘Buradaki medya kuruluşları ve STK’lar eğer dışarıdan fon alıyorsa bunun için yasa çıkartacağız ve bu konuda listemiz olacak’ dedi. Bağımsızlığı, egemenliği ve bütünlüğü konusunda hassasiyeti olan her ülke, kendi çerisindeki medya, STK ve sendika kuruluşlarının mali kaynaklarını haklı olarak denetlemek ister. Bu, doğrudan ülkelerin egemenliği ile alakalı bir konudur.

Ben yöntemden ve temelden Annan planına karşıydım, o dönemi hatırlıyoruz. Avrupalı diplomatlar, tanımadıkları KKTC’ye gidip, bizim Viyana Konvansiyonu’ndan beri öğrendiğimiz tüm kuralları hiçe sayarak Annan Planı’nın KKTC’de yüksek evet oyu alması için her türlü faaliyeti yapmışlardı. Biz bu tür olayları kendi ülkemizde de hatırlıyoruz. Türkiye’nin egemenliğine ve bağımsızlığına karşı bu Soros solcularının ve FETÖ’nün solcularının desteğiyle her türlü hesapların yapıldığını biliyoruz. Aynı durum Gürcistan iç siyasetinde de var. Buna karşı çıkanı derhal ‘Rus ajanı’ diye damgalama peşindeler. Biz buna alışığız, Türkiye’de de gördük. Ancak Gürcistan’daki seçimler eğer 2003, 2004, 2005 fonunda tutulursa bıçaksırtı olur. Bir tarafta parlamento çoğunluğu ve Başbakan var. Diğer tarafta Cumhurbaşkanı var. Buna bakınca Gürcistan’da ilerideki haftalarda yapılacak seçimler, Gürcistan’ın konumu ve bağlantıları itibarıyla Kafkasya’da belirleyici olabilir.

Biz 2008 yazında Rusya’nın Gürcistan üzerinden ABD emperyalizmine silah gösterdiğini hatırlıyoruz. 2008 ağustos ayında ne oldu? Rusya ve Gürcistan savaştı. Abhazya ve Güney Osetya, Gürcistan’dan koptu. Hatta o sırada televizyonlarda periyodun Gürcü önderinin kırmızı renkli kravatını yediğini hatırlıyoruz. Keşke Zelenskiy bu Gürcistan olaylarından bir parça ders alsaydı da ülkesini ABD ve AB emperyalizminin peşine bu kadar takıp bölgeyi karıştıracak, Rusya ile gerilimi artıracak adımlar atmasaydı. Bu sebeple Gürcistan’da yaklaşan seçimler çok önemli. Yeni bir renkli lale-gül ihtilali kalkışması olarak gözlemliyorum ben bu yabancı ajanslar yasası üzerinden yapılan ayaklanmaları. Çünkü Ermenistan’ın askeri, siyasi ve iktisadi gücünün bölgedeki tansiyona yetmediğini görüyoruz. Ermenistan’ı ABD tamamen kendi güdümüne alsa bile yetmez. Yanına bir ülke daha eklemesi lazım.”

“Paşinyan Türk yanlısı veya Türkiye sevdalısı bir adam değil. Ancak Paşinyan, Türkiye ile olan alakalarda gerçeği görüyor. Paşinyan dünyayı okuyamadı; ABD’nin hegemonya kaybını, Fransa’daki istikrarsızlığı okuyamadı. Bunları göremeyen Paşinyan, Türkiye ile gerilim sonrasında kazanabileceği bir şey olmadığını görebildi. Türkleri sevme durumu yok. Paşinyan en son sözde soykırım iddiaları ile ilgili ‘Büyük felaket’ dedi. Soykırım demedi. Batı literatüründeki bir kavramı kullandı. Soykırım dememesinin sebebi bir kez tarihî gerçekler. Uzaklara gitmeye gerek yok. Tarihteki ilk Ermenistan’ın Başbakanı Hovhannes Kaçaznuni, ‘Taşnak Partisi’nin yapacağı bir şey yok. Biz büyük güçlerin oyuna getirmesiyle Türklere çullandı kve kaybettik’ formundaki raporları ortada. Arşiv ve tarih Paşinyan’ın aleyhine.

Tabii benim en başından beri savunduğum, Türkiye ve Ermenistan arasındaki arşiv değil siyaset problemidir. Bu tansiyonun tarafları Türkiye ve Ermenistan değildir. Ermenistan’ın o kadar gücü yoktur. Taraflar Türkiye ve Batı emperyalizmidir. Batı emperyalizmi, Ermenistan’ı Türkiye’ye karşı cepheye sürmektedir. Bizim Ulusal Kurtuluş Savaşımız, büyük başkanımız Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve İttihatçı kahramanlarımız toptan soykırım cürmüyle itham edilmek istenmektedir. Paşinyan bunları en azından görüyor ve gerçekçi davranıyor. Ermenistan hem Rusya ile hem Azerbaycan ile gerilim içinde. Gürcistan ile arası limoni. İran’dan umduğu desteği bulamıyor. İran’ın kendi sıkıntıları var. Batı’nın desteği, Ermenistan’ı ayakta tutmaya yetmiyor.

Ermenistan’ın bölgedeki en iri kıyım komşularından olan Türkiye ile büyük sıkıntıları var. Sadece soykırım iddiaları yok, bir de ASALA terörü var. Paşinyan bu durumda ne yapacak? Ermenistan iktisadı çok kötü. Kitlesel göç veriliyor. Ermenistan şu anda sadece ABD’nin, AB’nin ve diasporanın yardımıyla yaşamaya çalışıyor. İşte Paşinyan bu gerçekleri görüyor olacak ki kendi halkını ikna etmeye çalışıyor, Türkiye ile alakaları olağanlaştırma fikrini anlatmaya çalışıyor. Çünkü siyasi, askeri, iktisadi ve diplomatik olarak Ermenistan’ın gücü ziyadesiyle tükendi. Ermenistan, komşularıyla bu hasımlıkları yürütecek durumda değil ve Erivan aleyhine birçok dinamik ortaya çıkıyor.”

“Ben başından beri, yani 30 yıldır bu hususlarda yazıp-çizen bir sosyal bilimler öğrencisi ve meslektaşınız olarak; akademik ve politik manada hem metottan hem temelden NATO ve AB’ye karşıyım. Umarım Bloomberg’in dedikleri doğrudur. Türkiye’nin BRICS üyeliği umarım en kısa sürede gerçekleşir. BRICS üyeliğinin ticari boyutu büyük. BRICS, küresel güneyin önemli bir örgütü. BRICS üyelerinin coğrafik dağılımı da kritik. BRICS’in potansiyeli dikkat çekiyor bu manada: Brezilya, Rusya, Hindistan, Çin, Güney Afrika üye. Son vakitlerde Mısır, Etiyopya, İran ve Suudi Arabistan katıldı. Arjantin girdi-çıktı iktidar değişikliği yüzünden. BRICS’in şu andaki mevcut üyeleri ve diyalog ortakları toplamına bakarsak çok önemli bir örgüt görüyoruz. Potansiyel üyeleri, gözlemcileri çok. BRICS, ŞİÖ gibi savunma alanı öne çıkan bir örgüt değil. Ticari boyutu öne çıkan, Afrika’dan Asya’ya, Ortadoğu’dan Latin Amerika’ya üyeleri yayılan geniş bir örgüt. Dolayısıyla ben BRICS üyeliğinin Türkiye için daha rahat olduğunu ve iç kamuoyuna anlatması daha kolay bir üyelik olduğunu düşünüyorum. Akademisyen olarak da bu üyeliği destekliyorum.”