Ressam Mehmet Güldiz İstanbul’daki İlk Standını Açıyor

Mehmet Güldiz kimdir?

1963’te İstanbul’da dünyaya gelen Mehmet Güldiz, 1980’de lise tahsiline ara vererek reklam sektöründe profesyonel iş hayatına başladı. Uzun yıllar grafikerlik ve illüstratörlük yaptı. Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Grafik Kısmı’ndan 1994’te mezun olduktan sonra yüksek lisans yapmaya başladıysa da tamamlamadı.

Profesyonel hayatını bir süre daha sürdürdükten sonra emekli oldu ve 2017’de kendini tam zamanlı olarak fotoğraf sanatına verdi. Bu arada “Nasreddin Hoca”, “Mitoloji”, “Atatürk” isimli üç fotoğraflı roman kitabına imzasını attı. 2022’de Barcelona International Arka Fair ve Basel Biennial, 2023’te Çağdaş Arka Masters in Complex du Paris, Arte Laguna Prize Venezia ve Florance Biannial olmak üzere uluslararası beş standa katıldı.

Geometri, tipografi ve figür, Güldiz fotoğrafının olmazsa olmaz üç temel yapısal ve estetik ögesi olmanın ötesinde, onun felsefi temellere dayalı özgün argüman ve çözümlemelerinin plastik edevatları denebilir. Onun, içinde yaşadığımız dünyayla, toplumsal bedeller ve ilişkiler örüntüsüyle “mesele”si var ve bu yüzden fotoğraf yapıyor.

Elbette bu, fotoğraf sanatının araçsallaştırılması anlamına gelmiyor; tam da böyle davranmakla Güldiz, sanatsal konumlanışını dikkat çekici ve isabetli biçimde belirlemiş ve manifestosunu yazmış oluyor: İzleyiciyi durdurup düşündürmek, sarsmak; geometrik, tipografik ve figürsel formlarda kendini dışavuran insani değerleri ve durumları irdeleyerek izleyiciyi de bu efora ortak olmaya çağırmak…

Mehmet Güldiz’e göre insan, doğa karşısındaki yetersizliğini yenmesinin ancak genelgeçer ve kalıcı bir kodlama yapmakla; yani doğayı ve onu algılamayı, bunları ölçü ve kıymet matrisinde yeniden manalandırarak ve somutlaştırarak gerçekleştirmekle mümkün olduğunu görmüş ve dış (tabiat) ve iç (insan ruhu) doğayı böylece ölçülebilir/ölçeklendirilebilir ve kıymetler yüklenebilir hale getirmenin yolunu bulmuş; bunun aracına ve yordamınaysa “geometri” demiştir.

Karşı taraftan yani plastik sanatların/resmin alımlayıcısı (izleyici) tarafından bakıldığındaysa, genelde plastik sanat yapıtları, özeldeyse bütün yapılmış ve yapılacak fotoğraflar onları görenler için bir “kapı”dır Güldiz’e bakılırsa. İzleyicinin ilgisini çeken bir fotoğrafta o anda bir kapı açılır; böylelikle, görünürde renk, desen, çizgi, ışık, gölge, perspektif, istif, kompozisyon ve benzeri resimsel ögelerden; özündeyse ressamın dünyaya bakışından, onu algılayışı, yorumlayışı ve yargılayışından oluşan bir dünyanın kapısı açılmış olur.

Özetle Güldiz, insanı ve onun pahalarını resmediyor. Geometrik matriste kendini dışavuran insani değerleri ve durumları irdeliyor ve izleyiciyi de ortaklığa/tanıklığa çağırıyor. Hem insan hem de onun yaşam alanları, doğada karşılığı olmayan, insan aklının bir önermesi olan geometrinin hakimiyeti altına girmiş, onun formlarına bürünmüş. Soyut varlıklar olarak insani bedeller de bu geometrik dışavurumun birer kesimine dönüşmüş. Güldiz fotoğrafında insan tabiatının tezahürleri var. İnsan, lisanıyla, telaffuzuyla, kıymetler sistemiyle örtünüyor, çıplaklığını saklıyor. Onu o saklandığı yerden çekip çıkarmak, yarattığı o karmaşa içindeki acizliğini, şaşkınlığını, gaddarlığını, böyle binbir halini bütün çıplaklığıyla (kelimenin hem gerçek hem mecazi anlamıyla) resmetmek gerek. Güldiz işte tam da bunu yapmak istiyor ve yapıyor.

(Sergi bülteninden…)