Korku, tansiyon ve hayatta kalma cinsinde oyun dünyasında tanınan marka haline gelmiş birçok seri var. Birçoğunu da kesinlikle oynayıp incelemişizdir. Fakat ortalarında bir tanesi var ki serinin çıkan her yeni oyununa başlamaya imtina etmişizdir. Oyuncuyu bu kadar çaresiz bir hale düşüren bir öteki oyun var mı bilmiyoruz. Evet The Outlast’tan bahsediyoruz. İlk iki oyunu bitirecek kadar oynayamadığımızı da itiraf edelim. The Outlast Trials’a başlamak için de bir üç ay beklemiş olabiliriz. Bu rötarlı inceleme için özür dileyip çabucak mevzuya geçelim. Öncelikle Outlast serisinin kronolojisine kısaca bir göz atalım. Yeni oyun evvelki iki Outlast oyununun daha öncesinde geçiyor ve bizi Murkoff Corporation’ın çok rahatsız edici nitelikteki çeşitli testlerde kullanılmak üzere insanları kobay olarak topladığı Soğuk Savaş’ın derinliklerine götürüyor. Temelde yatan fikir aynı: deneklerin beyinlerini yıkamak ve onları toplumun geri kalanına geri göndermeden önce zihinsel ve fizikî zorlamaların neden olduğu ruhsal sonuçları analiz etmek ve bunun beraberinde getireceği tüm aşırı problemleri çözmek. Hayranlar, serinin uzun müddettir devam eden kıssasına eşlik etmek üzere Murkoff Corporation’ın bu sürüme eklenmesinden ve aynı dünyada daha önce hiç görülmemiş bir şeyle öyküye ek içerik katmasından ötürü elbet minnettar olacaklardır. Geçen yıl PC’deki erken erişim çıkışının ardından Mart başında Xbox’a gelen bu kısmın de başarısız olması pek mümkün değil. Korkma yanında biz varız 😛 The Outlast Trials, evvelki iki oyundan farklı olarak oyuncuyu sadece tek değil artık çok oyunculu modda da farklı cinste testler ya da misyonlara yolluyor.
Birinci şahıs bakış açısında oynadığımız bu oyunda elbette birincil olarak odaklanılan çok oyunculu mod oluyor. Oyuna başladıktan sonraki ilk birkaç dakika, ekranlardaki garip ifadeler ve 70’lerin epik robotları tarafından yönlendirilen temel hareketleri öğrendiğimiz rahatsız edici bir ev tipini geçmemiz gerekiyor. Gece görüş gözlükleri ve klâsik görüş arasında daima geçiş yapmamızın gerektiği, kahramanın ruhsal hasarının bile hissedileceği ateşli bir kabustan alınmış gibi görünen bu senaryolar oyuna alışmak için nitekim biçilmiş kaftan. Aslında her oyunda tamamlanması gereken misyonlar; belli mahzurlar içeren ve belli gayelere sahip olduğumuz deneylerden öteki bir şey değil. Alien Isolation gibi oyunlarda olduğu gibi, vazifeler oyuncuyu daima hareket etmeye ve saklanmaya yönlendiriyor.
Bu ortada çoklukla tuğla ya da şişe gibi farklı dikkat dağıtıcı ögeleri kullanmak zorunda kalıyoruz ve çeşitli düşmanlardan gizlemek için umutsuzca varil, dolap ve hatta araba bagajları arıyoruz. Her zaman zıddını söylerim ama burada keşke yapay zekâ biraz daha az yetenekli olsaydı demekten kendimi alamadık. Zira çok dikkatli olmazsanız fark edilmeniz ve en kolayından bir pak dayak yemeniz içten bile değil. Senaryolar boyunca; ivedilikle bir panzehirle kontrol edilmesi gereken bir psikoz durumu yaratan narkotik gazlar salan tuzaklardan kaçınmak ve sırf bu durumda ortaya çıkan gizemli bir figür tarafından saldırıya uğradığınızda sonlarınıza hâkim olmanız gerekiyor. Ekipmanları doğru seçmek gerek Oyunun farklı kısımlarında, gece görüşünün çalışması için hayati ehemmiyet taşıyan pil şarjları ve adrenalini artıran bir enjeksiyon, sadece sahip oluna n avatarı canlandırmanıza izin veren diriliş hapları, muhakkak sandıkları açmak için anahtarlar ya da kazmalar gibi diğer öğeler yer alıyor. Başlangıçta, eşya stoğu üç ile hudutlu, bu nedenle neyi taşıyacağınızı dikkatli seçmenizi öneririz.
Seçimler epeyce stratejik ve hem şartlara hem de testin asıl emeline uygun olması gerekiyor. Oyun bir takımla oynandığında çok daha basit hale geliyor. Lakin bence kovalamacalar, aktifleştirmek yahut devre dışı bırakmak için daima jeneratör arayışları ve grup üyeleri arasında paylaştırılacak farklı vazifelerle tecrübenin bir takımla çok daha keyifli hale geldiğini de belirtelim.
Red Barrells zımnilik ve kovalamaca konusunda hakikaten olağanüstü bir iş çıkarmış ve oyuncuların dikkatini her zaman ekranda olup bitenlere odaklamasını sağlamış. Korku seviyesinde, serinin bu özelliğini sevenler için, dolaylı olarak da olsa The Outlast Trials’ın vaat ettiklerini yerine getirdiğini söyleyebiliriz. Elbette oyun tek başına oynandığında bu çok daha fazla göze çarpıyor.
Zira grup oyunlarında, atmosferi kaybetmenize neden olan bir güven hissi baskın olabiliyor. Haritalar epeyce çeşitli. Yani oyuncuları uğursuz yetimhanelere, polis karakollarına, eğlence parklarına, konaklara götürecek temel korku paketi burada eksiksiz bir şekilde yer alıyor. Farklı misyonları tamamladıkça, düşmanları duvarlardan algılama yeteneği ve gibisi, size yardımcı olacak hünerleri elde etmek için tecrübe puanları kazanabiliyorsunuz.
Karakter şahsileştirme daha çeşitli olabilirdi Grafiksel olarak ise kusursuz bir dizayna sahip olduğunu söyleyebiliriz. Geçtiği dönemi çok iyi tasvir eden bir tasarım lisanına sahip. Ayrıyeten oyuncuyu; bir terör, uyanıklık ve daima depresyon atmosferine maruz bırakan canlı renklere de sahip. Sadece keşke karakter şahsileştirilmesi konusunda daha geniş bir kütüphaneye sahip olsaydı… Oyun alanını daima diğer oyuncularla paylaştığımız için daha farklı yüzler görmek daha iyi olabilirdi.
Oyuncunun kendi odasında bile çok fazla şahsileştirme yapmasına izin veriliyorken, karakter ferdileştirme bize yetersiz geldi. Sesler konusunda ise önemli anlardaki vurucu melodiler; mutlak sessizlik gerektiği zamanlardaki sadece ayak sesleri, damlama, kalp atışı ve genel olarak etrafın ses efektleri ile kesintiye uğrayarak görkemli bir atmosfer yaratılıyor. Oyunda artık alıştığımız üzere Türkçe seslendirme olmasa da Türkçe altyazılar var ve arabirim de yeniden Türkçe.
Performans noktasında ise oyunu oynadığımız Series S üzerinde rastgele bir sorun yaşamadığımızı belirtelim. Aksiyon anlarında ihtiyaç duyacağınız akıcılık için optimizasyon çok iyi yapılmış. Grafik kalitesi ve sertliği noktasında da Series X ve PS5’in pek ardında kalmıyor. Tek oyunculu mod için tüm vazifeleri tamamlar, tüm koleksiyon posterlerini elde etmeye çalışırsanız bu ortalama olarak 20 saatinizi alacaktır.
Lakin Trials özellikle çok oyuncu odaklı bir oyun olarak planlandığı için aslında sınır sizin ne zaman sıkılacağınız ile doğru orantılı. Şayet birlikte oynamaktan keyif aldığınız bir ekip varsa bu süre çok uzayacaktır. Sonuç Evet tahminen Outlast Trials, serinin hayranlarının çok uzun vakittir beklediği Outlast 3 değil, fakat bu, özellikle ilk iki oyunu oynayanlar için kaçırılmaması gereken bir oyun olmadığı anlamına gelmiyor. Bir prequel olarak, seriye yeni dahil olanların da yabancı hissetmeyeceğine eminiz. Böylelikle üçüncü oyundan önce bir ısınma çeşidi olabilir. Bence bugün piyasada olanlara göre daha başarılı ve özgün bir, çok oyunculu oyun olarak farklılaşıyor. Outlast serisine çok korkunç olduğu için giriş yapamadıysanız tahminen bu oyunda ekip arkadaşınız ile birlikte bunu yenebilirsiniz.
80 Yayıncı Red Barrels Geliştirici Red Barrels PlatformXbox Series S/X, Xbox One, PC PS5, PS4 Tür Korku, tansiyon, hayatta kalma Web https://redbarrelsgames.com/games/the-outlast-trials/
17:11
