‘The Platform 2’: Doğru Yapmak İsteyenlerin Hikayesi

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

*Yazı spoiler içermektedir.

İspanyol yapımı “El Hoyo” (The Platform), 2019’da Netflix’te yayınlandı. Film, rahatsız etmeyi ana araç olarak kullanarak sosyal eşitsizliğe farklı bir gözle bakmayı, onu farklı bakış açılarıyla daha iyi anlamayı hedefleyerek izleyicileri ve eleştirmenleri şaşırtmayı başarmıştı. Film ayrıca, yönetmeni Galder Gaztelu-Urrutia’nın ilk uzun metrajlı sineması olmasına rağmen, Toronto Uluslararası Film Festivali’nde Halkın Seçimi Mükafatı başta olmak üzere birçok değerli ödül kazandı.

İlk kısmın başarısını devam ettirecek gibi görünen “The Platform 2” ile ilgili sohbetlerin, sinemanın ucu açık biten finalinden başladığını duyar üzereyim. Öyle bir final ki, iki sinemanın sonunda, sinemaları baştan sona tekrar düşünmemize ve çok farklı yorumlar çıkarabilmemize sebep olabiliyor. Öyle ki Gaztelu-Urrutia, İspanya’nın en değerli sinema mecmualarından olan Cinemania’ya yaptığı açıklamada, izleyenleri bu finalle sineması tekrar yorumlamaya itmek istediğini dile getirmiş. Bu açıklamayı görmezden gelen bazı eleştirmenlerin “The Platform 2″yi birinci bölümü kadar başarı sağlaması için sertleştirilmiş bir tekrar olarak görmeleri konusunda direktöre haksızlık yapmakta…

Olumsuz tenkitlere rağmen film, Netflix gösteriminin ardından çok izlenenlerde yerini aldı; bu da izleyici kitlesinin ikinci sinemada de direktöre güvendiğini deliller nitelikte. Yine muazzam bir dikey yapıda geçen olay örgüsü, kendini adalet sağlayıcısı olarak lanse eden birinin -farklı bir yorum ile de yozlaşmış, gizemli ve karizmatik bir liderin- gıda dağıtım sistemini ele geçirmesiyle, zati gerilmeye hazır olan izleyiciyi beklenmedik bir şiddetle geriyor. Bu gergin atmosfer, Milena Smit’in canlandırdığı önemli bir ressam olan Perempuan’ın gelişiyle yerini boğucu bir gaddarlığa bırakıyor. Var olan acımasız tertibe karşı ilk başkaldırıyı bir sanatkarın üstlenmesi ve üstlendiği davanın bayrağını ne değerine olursa olsun sonuna kadar taşıması da sinemanın entelektüel açıdan damaklarda güzel bir tat bırakmasını sağlıyor.

Milena Smit, Natalia Tena ve Hovik Keuchkerian, muazzam oyunculuklarıyla kıssaya farklı pencereler açıyor. İyi bir devam filminde alabileceğimiz ilk sinemanın devamı hissi yerini, ilk sinemanın en önemli üç oyuncusu Goreng’in (Iván Massagué), Imoguiri’in (Antonia San Juan) ve Trimagasi’in (Zorion Eguileor) dönüşü ile büyük bir şaşkınlığa bırakıyor. Direktörün farklı bir açıklamasında söylediği gibi bu hem bir devam sineması hem de zamansal olarak ilk kısmın öncesindeyiz. Ki çok dikkatli izleyiciler bunu en başta sezinleyecektir de.

‘FİLMİN EN BÜYÜK TEKNİK ZORLUĞU, SON SEKANSIN YER ÇEKİMDE OLMASIYDI’

İlk sinemadan tanıdığımız bazı karakterlerle birlikte, bu sinemada tanışacağımız farklı karakterlerin alt katlara doğru ilerleyen isyana katılmasıyla, sistemin tüm acımasızlığına karşı mücadele gitgide sertleşiyor; sır düğümleri çözülürken gerisinde yine farklı düğümlerin oluşmasına sebep oluyor. O düğümleri çözmek ise seyirciye bırakılıyor. Onlarca metaforla birlikte birçok farklı yanıtın yaratılacağı bir serüven, finale yaklaştıkça görsel açıdan da mükemmeller diyarına sürükleniyor.

Yönetmen Gaztelu-Urrutia, sinemanın finaline doğru gerçekleşen yerçekimsiz ortamda geçen çekimlerin zorluğunu şu sözlerle itiraf ediyor: “Bu sinemanın en büyük teknik zorluğu, son sekansı çekerken yerçekimsiz ortamda olmasıydı. 4 gün sürdü ve 15 uzman çalıştı. Çok zordu çünkü teknik olarak tüm departmanların çok uyumlu olması gerekiyordu. O bölümü çekmek için asılı duran çok sayıda çalışan vardı. Buna, oyuncuların ve teknik takımın içinde bulunduğu azaltılmış çekim alanını da hesaba katmalı… Koreografisi yapılmış çatışmaların zorluğunu da eklemeyi unutmayalım.”

Artık ilk sinemaya dönüp baktığımızda, ikinci sinemanın final sahnesinin sarpa sardığını düşündüğümüz bir noktadayız.

İlk sinemada çocukların platformda olamayacağı bilgisi verilse de, çocukların da varlığını haklı çıkarabiliyoruz. İzleyicinin hayal gücünün soyut tabirlerle delik deşik edildiği, çocukların kaydıraktan kayabilmek için birbirini ezerek oluşturdukları piramidin en zirvesindeki çocuk, aynı zamanda en bencil çocuk da olmuş oluyor ve platformun en üst katına, 333. kata çıkarılıyor. Çocuğun odaya çıkarıldığı sırada ilk kısımda gördüğümüz bir kızın da odada olduğuna şahit olarak, zamansal olarak ilk sinemanın öncesinde olduğumuzu anlıyoruz.

Film birçok farklı metaforla, tahminen de muhtemel gelecek üçüncü sinemayla, yine bir ters köşe yapacağının sinyalini veriyor. İnsanların her türlü haksız güce karşı örgütlü ya da örgütsüz nasıl başkaldırabildiğini sunan “The Platform 2”, aynı zamanda tüm insanların içinde gizli kalan yabanî hayvanı bize yansıtıyor. Kâfi ki fitil ateşlenmesin, direktörün dediği gibi:

“Hepimiz her şeyi doğru yapmak istiyoruz, ancak birinin herhangi bir yere gizlice girmek istediğini görürsek, bu bizi rahatsız eder ve sonunda fitili ateşler.”

Diğer Güncel Haberler İçin Tıklayın / Bursa Haber – Bursa Gündem – Bursa Gündem Haber – Bursa Haberleri – Bursa Son Dakika 

Bizi İnstagram’da Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHaber

Bizi X’de Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHbr

Bizi Facebook’da Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHaber

Bizi Youtube’da Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHaber

Bizi Linkedin’de Takip Edebilirsiniz / @BursaGündemHaber