Yeni kitabım Utanç’ı okuyucunun beğenisine sunduk. Ama sosyal medyada bir vefat haberini duyuran paylaşımı beğenmek nasıl rahatsızlık veriyorsa bu kitapla ilgili olarak da biraz zorluyor insanı beğeni sözcüğü. Güzel sözler ve duygularla karşılanıp kısa sürede yankı buldu, minnettarım. Ama bir yandan da bunların yaşanmadığı bir dünyanın düşünü kuruyorum. Bu kitap, o düşe hizmet etmek için yazıldı.
Bu ülkede herkes ama kabul edersiniz ki özellikle kadınlar, kendileri için biçilen yaşamı bütün detaylarıyla meşgul olarak yaşamak zorunda bırakılıyorlar. İstemedikleri evliliklerde, eşleri dışındaki herkesi tek tek memnun etmeye çabalamaktan, soyunu türetmeye aşırı istekli bir güruhun fertlerini peş peşe doğurmaya zorlanmak bu detaylardan mesela. Böyle detay mı olur dediğinizi duyar gibiyim.
Evet insan yaşamının bütününü değiştiren bu eylemler, kadınlar için mecburi detaylar olarak görülüyor çoğu zaman. Zorluğu asla kabul edilmeyen ve kadının iradesini katiyen tanımayan ufak ayrıntılar… Ben 8. çocuğunu da lohusalığı bitmeden doğurmaya mecbur bırakıldığı için kendini öldüren kadınlar bildim. Tanıdım onları. Bütün hamilelikleri boyunca geniş ailenin tüm işlerinin gördürüldüğü, soy adla ödüllendirildiği düşünülen kadınlar… Bilmez mi olsaydım… Canım acıyor.
İstismar edilmiş ve istismarı ölümle sonuçlanmadıysa önemsemeyen o kadar çok kadın var ki… Ama daha acısı istismarı ölümle sonuçlandığı halde önemsemeyen kadınlar da gördüm. Failler, kadınları suçlu bile çıkardılar çoğu zaman; kuyruk salladı, tahrik etti, aranıyordu… Dediler. Birileri her zaman diyecek bir şey buldu ve kimse adam akıllı hesap sormaya yeltenmedi bile. Adam akıllı…Bu laf bir gücüme gidiyor düşününce.
Ben bütün kadınların yazgısını baştan yazamam. Olanı biteni bütünüyle değiştiremem. Bu ülkede kadının görevi sayılan şeyleri topyekün yok edemem ya da eşit pay edemem erkeklerle aramızda. Ben bir kadının orgazm olma hakkını savunurken parmakla gösterilmeye alıştığım için yaşam hakkını savunurken masaya yumruğumu pek âlâ vurabilirim ama. Az demeden çok demeden, önemli önemsiz demeden kadınların bütün duygu ve arzularını dillendirebilirim.
Mesele şu: Burada; bana eşlik edecek misiniz? Yoksa ben hepimiz için konuşurken bakacak mısınız yalnızca? Komşunuzun kızının eteğine, gezdiğine tozduğuna laf edilirken orada duracak, meraklı gözlerinizi devirecek misiniz yargılarken? Apartmanınıza taşınan ‘dul’ kadından kaçırırken herkes kocasını, kahveye çağıracak, işten yorgun geldiğinde sıcak kek götürecek misiniz? Kim ve ne olacaksınız siz? Tecavüze uğrayan kuzeninizin düğününde mi yanında duracaksınız, elini sıkı sıkı tutarak mahkemesinde mi? Karar verin ve bu biraz acil!
13:11
