Vural Çelik’in Ailesi Sessizliği Bozdu! ‘Mezarına Gidip Helallik İstesin’

Kendi sözlerimle veda. Birkaç yıldır cenazelere gidemiyorum. (Çözmem gereken, anksiyeteye benzer bir durum.) Bence cenazeler, dini tören bölümünü ayrı tutarsak vefat edenle anıların hatırlanması, yad etmek, veda etmek için vardır. Ben bunu, yazarak yapacağım.Anılarım olan bir iş arkadaşımı çok erken kaybettim. Şaşkın ve üzgünüm. Vural Çelik Avrupa Yakası’nın ikinci döneminde tek kısımlık bir rol için gelmişti: Kubilay. Çok tatlı bir performans gösterdi. Aşk üçgeni de çok iyi çalıştı. O hafta yukarı kata yapımcıya çıkıp “Mümkünse ben bu karakteri sık sık, hatta tahminen her bölüm yazmak istiyorum” dedim ve Vural 4 gruba katılmış oldu.Nevi şahsına münhasır biriydi. Setin çocuğu üzereydi. Herkese kendi kendine küser, nedenini bilmediğimiz mevzulara alınır, sonra barışmak için ikramlar isterdi. Bu hediye konusu setin latifesi haline geldikçe “Bu hafta bana ne alıyorsun Gülse?” cümlesiyle girmeye başlamıştı stüdyoya. Güldüğümüz, keyfi yerinde olsun diye daima kollamaya çalıştığımız bir çocuksu ruhtu. Özellikle bana ve Engin Günaydın’a çok nazı geçerdi. Sette biraz da bizi güldürmek için daima oynadığı bir “Mağdur persona”sı vardı. Şenay Gürler’le bir kahve içmeye mi çıkıyoruz, “Vaay olağan sosyete bizi davet etmez”! “Ya kardeşim iki kız dedikodu yapacağız, sen niçin geliyorsun?” “Yok yok ben garibanım esasen beni çağırmazsınız, bir kahve ısmarlamazsınız bu yoksula, ben hangi parayla kahve içeceğim” filan derken bu sefer abarttığını fark edip onu gülme tutardı. Setin klâsik şakalarından biri böylece inşa edildi. Ve ben bu dinamikten “Zenginliğine rağmen daima mağdur daima ezik Gülenay” karakterini yazdım. Vural da nefis oynadı. Birinin bizi durduramadığı günlerdi.2008’de, son döneme girerken, ayrılmak istediğini söylediğinde ben de dahil birkaç oyuncu arkadaşım vazgeçirmeye çalıştık. Ücret, çalışma saatleri, senaryodaki yeri gibi şikayetleri vardı. Yapımcılarla konuşup, bana alıngan tonlu bir mesaj atarak ayrıldığını söyledi ve teşekkür etti. Tahminen benim daha da ısrar etmemi bekledi, bilmiyorum. Keşke son dönemde da bir arada oynasaydık.

Kamuoyunun dikkatine,Hayatımızın en zor periyotlarından birini yaşıyoruz. Çok sevgili ağabeyim Vural Çelik ortamızdan ayrıldı ve derin bir acı bıraktı. Onun sıcak gülümsemesi, sevgi dolu yüreği ve hayatımıza kattığı hoşluklar her zaman hatırlanacak.Unutmayalım ki, ağabeyim ömrü boyunca birçok insanın kalbinde iz bıraktı. Bizlere öğrettiği değerleri, paylaştığı anıları ve verdiği sevgiyi asla unutmayacağız. Bu zor günlerde, birbirimize destek olmanın ve onun anısını yaşatmanın en önemli şey olduğunu biliyoruz.Çelik ailesi olarak acımız şimdi çok tazeyken Gülse Birsel’in haddini aşan açıklamalarına üzülerek şahit olduk. Abimiz hakkında yapılan bu tür yorumların, savunma fırsatımız olmadan yapılmasının ne kadar yerinde olduğunu kamuoyunun takdirine bırakıyoruz.Bu açıklamalardan anlaşılacağı üzere, bir insanın kalemi yetenekli olabilir; ancak bu, onun iyi bir insan olduğu anlamına gelmez. Abim, insanları mutlu etmeyi ve onları güldürmeyi çok seven, gördüğü her tebessümle mutlu olan bir insandı. Bu onun en büyük zenginliğiydi.Abim hayatı boyunca görme engelli bir anneye, bir kız kardeşe ve iki yeğene bakan, hayat mücadelesi veren, ekmeğinin peşinde koşarken kimseye boyun eğmeyen biriydi. Onuruyla yaşadı ve onuruyla ortamızdan ayrıldı.Çelik ailesi olarak Gülse Birsel’e tavsiyemiz; abimin mezarına gidip helallik istemesidir. Bu, tahminen de bu zor günlerde bir nebze olsun kalplerimize su serper. Abim yüce gönüllüdür, umarız affeder…Başımız sağ olsun, acımız paylaşıldıkça azalacak.Çelik Ailesine